ਸਿੱਖ-ਸੋਚ

ਸਿੱਖ ਸੋਚ !!

ਭਲਾ ਸਰਬੱਤ ਵਾਲਾ ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਸੋਚ ਜਿਹੜੀ,

ਸੋਚੇ ਅੱਜ ਆਪ ਕਿੰਝ ਬਚਣਾ ਖੁਆਰੀ ਤੋਂ ।

ਵਰਗਾਂ ਦੀ ਘੜੀ ਮਰਿਆਦਾ ਕੋਲੋਂ ਬਾਗੀ ਹੋਕੇ,

ਲੁੱਟ-ਕੁੱਟ ਵਾਲੀ ਲੀਕ ਲੀਡਰਾਂ ਦੀ ਮਾਰੀ ਤੋਂ ।।

ਪੰਥ-ਪੰਥ ਆਖਕੇ ਵੀ ਪੰਥ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਰਹਿੰਦੀ,

ਰਹਿੰਦੀ ਬੇ-ਧਿਆਨੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੀ ਮਕਾਰੀ ਤੋਂ ।

ਏਕਤਾ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਰੈਲੀਆਂ ‘ਚ ਪੁੱਜ ਜਾਂਦੀ,

ਭਾਵੇਂ ਪਛਤਾਉਂਦੀ ਪਿੱਛੋਂ ਉੱਥੇ ਹੋਈ ਖੁਆਰੀ ਤੋਂ ।।

ਵਾਰ-ਵਾਰ ਥੋਖਾ ਖਾਕੇ ਹਰ ਵਾਰ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀ,

ਝੱਟ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਥੋੜਾ ਪੁਚਕਾਰੀ ਤੋਂ ।

ਸਿੱਖ ਸੋਚ ਕਦੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਤੋਂ ਨਾ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿੰਦੀ,

ਲੀਡਰ ਨਾ ਰਹਿੰਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕਦੇ ਵੀ ਗਦਾਰੀ ਤੋਂ ।।

ਭਾਵੇਂ ਨਹੀਂ ਜਾਗੀ ਪਰ ਅੰਗੜਾਈ ਲੈ ਰਹੀ ਏ,

ਮਜਹਬੀ ਜਨੂਨ ਵਾਲੀ ਨੀਤੀ ਦੀ ਖੁਮਾਰੀ ਤੋਂ ।

ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ ਵਿਚਾਰ ਜਦੋਂ ਆਗੂ ਬਣੇ,

ਬੇਗਮਪੁਰੇ ਦੀ ਕਿਹੜਾ ਰੋਕ ਲਊ ਉਸਾਰੀ ਤੋਂ ।।।।

ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਸਾਲ’ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ)

ਤਿੰਨ ਪਾਸੇ !!!

ਤਿੰਨ ਪਾਸੇ !!!

ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਤੇ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਦੇ,

ਸਿਦਕ ਨਿਭਾਉਣਾ ਸੋਚ ਰਹੇ ਨੇ ।

ਸਬਰ-ਜਬਰ ਦੀ ਜੰਗ ਦੇ ਅੰਦਰ,

ਸਬਰ ਵਿਖਾਉਣਾ ਸੋਚ ਰਹੇ ਨੇ ।

ਜੈਤੋਂ, ਨਨਕਾਣੇ ਦੀ ਨੀਤੀ,

ਮੁੜ ਦੁਹਰਾਉਣਾ ਸੋਚ ਰਹੇ ਨੇ ।

ਜਾਲਿਮ ਦਾ ਸੰਸਾਰ ਸਾਹਮਣੇ,

ਚਿਹਰਾ ਲਿਆਉਣਾ ਸੋਚ ਰਹੇ ਨੇ ।।

                     ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਜਾਲਿਮ ਸ਼ਾਸ਼ਕ,

                     ਜੁਲਮ ਘਿਨਾਉਣਾ ਸੋਚ ਰਹੇ ਨੇ ।

                     ਸ਼ਾਂਤ ਚਲ ਰਹੀ ਰੋਸ ਲਹਿਰ ਦਾ,

                     ਰੁਖ ਪਲਟਾਉਣਾ ਸੋਚ ਰਹੇ ਨੇ ।

                     ਬਦਲੇ ਵਾਲੀ ਲਹਿਰ ਬਣਾਕੇ,

                     ਲਾਂਬੂ ਲਾਉਣਾ ਸੋਚ ਰਹੇ ਨੇ ।

                     ਸਹਿਕ ਰਹੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਉਹ ਤਾਂ,

                     ਲਾਸ਼ ਬਨਾਉਣਾ ਸੋਚ ਰਹੇ ਨੇ ।।

ਤੀਜੇ ਪਾਸੇ ਡੇਰਿਆਂ ਵਾਲੇ,

ਸੱਚ ਛੁਪਾਉਣਾ ਸੋਚ ਰਹੇ ਨੇ ।

ਦਰਦ-ਪਰੁੰਨੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ,

ਕੈਸ਼ ਕਰਾਉਣਾ ਸੋਚ ਰਹੇ ਨੇ ।

ਸੰਗਤ ਵਾਲੇ ਜੋਸ਼ ਨੂੰ ਆਪਣੇ,

ਖਾਤੇ ਪਾਉਣਾ ਸੋਚ ਰਹੇ ਨੇ ।

ਜਾਗਣ ਲੱਗੀ ਸਿੱਖ ਸੋਚ ਨੂੰ,

ਕਿੰਝ ਸੁਲਾਉਣਾ ਸੋਚ ਰਹੇ ਨੇ ।।

ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਬਰਸਾਲ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ )

ਧਰਮ ਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੀ ਪਕੜ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣਾ ਸਮੇ ਦੀ ਵੱਡੀ ਲੋੜ !!

ਧਰਮ ਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੀ ਪਕੜ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣਾ ਸਮੇ ਦੀ ਵੱਡੀ ਲੋੜ !!

ਅਜੋਕੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਮਹੌਲ ਵਿੱਚ ਪਲਿਆ ਇਨਸਾਨ ਇਹ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਸ਼ਕਤੀ ਹਥਿਆਉਣਾ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਤਾਕਤ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਰਾਜਨੀਤੀ ਹਥਿਆਉਂਦਾ ਉਹ ਇਹ ਜਾਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਿੱਧੇ-ਸਾਧੇ ਲੋਕ ਧਰਮ ਦਾ  ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਧਰਮ ਤੋਂ ਸਭ ਕੁਝ ਵਾਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਦੇ ਹਨ, ਸੋ ਕਿਓਂ ਨਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇਸ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਭਾਵਨਾ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਇਆ ਜਾਵੇ। ਮੀਰੀ-ਪੀਰੀ ਜਾਂ ਧਰਮ-ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੇ ਸੁਮੇਲ ਦੇ ਕੇਵਲ ਆਪਦੇ ਸਵਾਰਥੀ ਹਿਤਾਂ ਲਈ ਅਰਥ ਕਰਦਿਆਂ ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕ ਇਹਨਾ ਸ਼ਬਦ-ਜੁੱਟਾਂ ਦੀ ਗਲਤ ਵਰਤੋਂ ਰਾਹੀਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਧਰਮ ਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਨੂੰ ਠੋਸਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਕੜੀ !!

ਕੜੀ !!

ਜਦੋਂ ਸੀ ਮਸੰਦ ਖੂਨ ਪਰਜਾ ਦਾ ਪੀਣ ਲੱਗੇ,

ਗੁਰੂ ਨੇ ਨਕਾਰੇ ਕਾਹਤੋਂ ? ਮਨਾਂ ਨੂੰ ਘਰੋੜੀਏ ।

ਭੱਠ ਪਿਆ ਸੋਨਾ ਜਿਹੜਾ ਕੰਨਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਖਾਈ ਜਾਵੇ,

ਮਨਮਤ ਬਣੀਆਂ ਜੰਜੀਰਾਂ ਲਾਹ ਕੇ ਰੋੜ੍ਹੀਏ ।

ਧਰਮ ਦੀ ਆੜ ਜਦੋਂ ਕਿਰਤੀ ਦੀ ਲੁੱਟ ਕਰੇ,

ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਓਸ ਵੇਲੇ ਬਹਿਕੇ ਸਿਰ ਜੋੜੀਏ ।

ਸੱਚ ਤੇ ਧਰਮ ਵਾਲਾ ਲੈਣਾ ਪਵੇ ਫੈਸਲਾ ਜੇ,

ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਘਸੋੜੀਏ ।

ਨੀਤੀ ਦੇ ਛਲਾਵੇ ਸਦਾ ਮੱਤ ਵਰਗਲਾਂਵਦੇ ਨੇ,

ਗੁਰੂ ਉਪਦੇਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਮਨ ਸਦਾ ਹੋੜੀਏ ।

ਗੁਰੂ ਜੀ ਮਸੰਦਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਥਾ ਜਿੱਦਾਂ ਬੰਦ ਕੀਤੀ,

ਸਭਾ ਰਾਜ-ਪੰਡਤਾਂ ਦੀ ਓਦਾਂ ਆਪਾਂ ਛੋੜੀਏ ।

ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੀ ਘੜੀ ਕਠਪੁਤਲੀ ਹੀ ਰਹਿਣੀ,

ਪੰਥਕ ਰਵਾਇਤਾਂ ਕਹਿਕੇ ਕਿੰਨਾਂ ਵੀ ਮਰੋੜੀਏ ।

ਜਿਹੜੀ ਕੜੀ ਨਾਲ ਨੀਤੀ ਧਰਮ ਤੇ ਭਾਰੂ ਹੋਵੇ,

ਆਓ ਬੈਠ ਖਾਲਸਾ ਜੀ ਕੜੀ ਓਹੋ ਤੋੜੀਏ ।।

ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਸਾਲ’ ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ

ਬੇ-ਅਦਬੀ ਦੀ ਪੀੜ !!

ਬੇ-ਅਦਬੀ ਦੀ ਪੀੜ !!

ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਜੀ ਨੂੰ ਜਿਹੜਾ,

ਮੰਨੇ ਨਾ ਸਰਬ-ਉੱਚ ।

ਬਾਹਰੀ ਸਤਿਕਾਰ ਉਹਦਾ,

ਝੱਟ ਹੈ ਜਾਂ ਬਿੰਦ ਹੈ ।।

ਕੌਮੀ ਲੋੜ ਵੇਲੇ ਜਿਹੜਾ,

ਕੌਮ ਨਾਲ ਖੜਦਾ ਨਾ ।

ਬਾਹਰੋਂ ਜਿੰਦਾ ਦਿਖੇ ਪਰ,

ਬੰਦਾ ਨਿਰਜਿੰਦ ਹੈ ।।

ਹੱਕ-ਇਨਸਾਫ ਦੀ ਥਾਂ,

ਡਾਂਗ ਫੇਰ ਪਰਜਾ ਤੇ ।

ਕੁਰਸੀ ਟਿਕਾਵੇ ਜਿਹੜਾ,

ਕੱਲ-ਯੁੱਗੀ ਕਿੰਗ ਹੈ ।।

ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਦੋਗਲੇ ਨੂੰ,

ਸਿੱਖ ਕਿੱਦਾਂ ਜਾਣੇ ਕੋਈ ।

ਮੂੰਹ ‘ਚ ‘ਆਕਾਲ’ ਜਿਹਦੇ,

ਢਿੱਡੋਂ ‘ਜੈ-ਹਿੰਦ’ ਹੈ ।।

ਪਿਤਾ ਵਾਲੇ ਕੇਸ ਪੁੱਟ,

ਰੂੜੀ ਤੇ ਖਿਲਾਰੇ ਕੋਈ ।

ਸੇਕ ਵੀ ਨਾ ਲੱਗੇ ਜਿਹਨੂੰ,

ਦੱਸੋ ਪੁੱਤ ਕਿੰਝ ਹੈ ।।

ਗੁਰੂ ਪਿਤਾ ਵਾਲੀ ਜੋ,

ਬੇ-ਅਦਬੀ ਨੇ ਪੀੜਿਆ ਨਾ ।

ਸਿੰਘਾਂ ਵਾਲਾ ਭੇਖ ਦੇਖ,

ਸਮਝੋ ਨਾ ਸਿੰਘ ਹੈ ।।

ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਬਰਸਾਲ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ)

ਹਾਕਮ ਨੂੰ !!

ਹਾਕਮ ਨੂੰ !!

ਜਦੋਂ ਮਦਹੋਸ਼ ਪਰਜਾ ਨੇ, ਕਦੇ ਕੋਈ ਅੱਖ ਖੋਲੀ ਹੈ ।

ਨਸ਼ੇ ਨੂੰ ਕਰ ਦਿਓ ਦੂਣਾ, ਤਦੇ ਸਰਕਾਰ ਬੋਲੀ ਹੈ ।।

ਮਸਲਾ ਧਰਮ ਦਾ ਹੋਵੇ, ਚਾਹੇ ਕੋਈ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦਾ ।

ਸੰਘੀ ਘੁੱਟ ਕੇ ਆਖਣ, ਕਿ ਜੰਤਾ ਬਹੁਤ ਭੋਲੀ ਹੇ ।।

ਰਹਿਣੀ ਲੋੜ ਨਾ ਕੋਈ ਵੀ, ਧਰਮੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੀ ।

ਸਚਾਈ ਹੋ ਗਈ ਸਸਤੀ, ਸਮੇ ਨੇ ਗੱਲ ਤੋਲੀ ਹੈ ।।

ਕੁੱਟਣਾ, ਲੁੱਟਣਾ ਹੁੰਦਾ, ਸਦਾ ਹੀ ਹੱਕ ਹਾਕਮ ਦਾ ।

ਏਹੋ ਸਮਝ ਬੈਠੀ ਹੈ, ਰਿਆਇਆ ਬਹੁਤ ਲੋਲ੍ਹੀ ਹੈ ।।

ਜਿਸਨੇ ਮਾਲਕਾਂ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ, ਬਸ ਸਿਰ ਹਿਲਾਉਣਾ ਹੈ ।

ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਮਾਲਕਾਂ ਦੀ ਬਣ ਗਈ, ਮਜਬੂਰ ਗੋਲੀ ਹੈ ।।

ਚੁਫੇਰੇ ਏਸਦੇ ਜਦ, ਕਿਰਤੀਆਂ ਦਾ ਖੂਨ ਡਿਗਦਾ ਏ ।

ਉਸਨੂੰ ਜਾਪਦਾ ਕੋਈ ਸੁਰਖ ਜਿਹੇ, ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਹੋਲੀ ਹੈ ।।

ਨੀਤੀ ਜਾਣਦੀ ਹੈ ਧਰਮ ਨੂੰ, ਕਿੰਝ ਵਰਤਣਾ ਏਥੇ ।

ਸ਼ਾਸਕ ਦੇ ਰਹੇ ਫਤਵੇ, ਇੱਜਤ ਮਜ਼ਹਬਾਂ ਦੀ ਰੋਲੀ ਹੈ ।।

ਖੀਰਾਂ ਖਾਣ ਨੂੰ ਸਭ ਜਾਣਦੇ, ਕਿ ਬਾਂਦਰੀ ਹੁੰਦੀ ।

ਡੰਡੇ ਖਾਣ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਕਰੀ, ਰਿੱਛਾਂ ਦੀ ਟੋਲੀ ਹੈ ।।

ਖਤਰਾ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਤੇ ਧਰਮ ਨੂੰ, ਕਿਉਂ ਜਾਪਦਾ ਉਸਨੂੰ ।

ਬਣਦੇ ਹੱਕ ਮੰਗਣ ਤੇ, ਜਿਸਦੀ ਸਰਕਾਰ ਡੋਲੀ ਹੈ ।।

ਹੁੰਦਾ ਅਣਖ ਦੇ ਬੀਜਾਂ ਨੇ, ਸਦਾ ਪੁੰਗਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ।

ਭਾਵੇਂ ਨਿੱਤ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਨੇ, ਕਰੀ ਜਮੀਨ ਪੋਲੀ ਹੈ ।।

ਅੰਗਾਰੇ ਸੁਲਗਦੇ ਵੀ ਹੋਂਦ ਉਸਦੀ, ਲੂਹ ਸਕਦੇ ਨੇ,

ਖਬਰਦਾਰ ਜੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ, ਮਿੱਟੀ ਫਰੋਲੀ ਹੈ ।।

ਉਸਦੇ ਆਖਰੀ ਸਾਹ ਦੀ, ਹਵਾ ਨੇ ਦੱਸਣਾ ਉਸਨੂੰ ।

ਜਿਸਨੂੰ ਪੀ ਲਿਆ ਏ ਤੂੰ, ਤੇਰੀ ਹੀ ਜਹਿਰ ਘੋਲੀ ਹੈ ।।

ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਸਾਲ’ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ)

ਆਜਾਦੀ !!

ਆਜਾਦੀ !!

ਆਜਾਦ ਫਿਜਾ ਲਈ ਤੜਪ ਰਿਹਾ ਮਨ,

ਓਥੇ ਝੁਕਦਾ ਹੈ ।

ਗੈਰਤ-ਮੰਦ ਜਦ ਬਾਗੀ ਹੋ ਕੋਈ,

ਝੰਡਾ ਚੁੱਕਦਾ ਹੈ ।।

ਲੱਖ ਸਮਝਾਵਣ ਲੋਕ ਕਿ ਆਖਿਰ,

ਵਿੱਚ ਸੜ ਜਾਵੇਂਗਾ ।

ਬਲਦੀ ਸ਼ਮਾ ਨੂੰ ਤੱਕਕੇ ਕਦ,

ਪਰਵਾਨਾ ਰੁਕਦਾ ਹੈ ।।

ਭੇਡਾਂ ਤਾਂ ਇੱਜੜ ਵਿੱਚ ‘ ਮੈਂ ’ ਤੋਂ,

ਉੱਪਰ ਉੱਠਣ ਨਾ ।

ਆਜਾਦੀ ਨਾਲ ਸ਼ੇਰ ਇਕੱਲਾ,

ਰਹਿੰਦਾ ਬੁਕਦਾ ਹੈ ।।

ਜਿਸਦੀ ਸੋਚ ਗੁਲਾਮ ਓਸਨੂੰ,

ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਕੜੀਆਂ ਦੀ ।

ਕੱਚੇ ਧਾਗੇ ਬੱਧਾ ਉਹ ਤਾਂ,

ਰਹਿੰਦਾ ਘੁੱਕਦਾ ਹੈ ।।

ਅਣਖ ਨਾਲ ਤੇ ਰੁੱਖੀ-ਸੁੱਕੀ,

ਜੀਵਨ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ।

ਬੇ-ਇੱਜਤ ਦੀ ਚੂਰੀ ਦੇ ਨਾਲ,

ਅੰਦਰ ਸੁੱਕਦਾ ਹੈ ।।

ਆੜ ਏਕਤਾ ਵਾਲੀ ਦੇ ਨਾਲ,

ਬੰਦਾ ਛਲਿਆ ਜੋ ।

ਜਨਮ-ਜਨਮ ਦੇ ਘੜੇ ਕਰਮ ਦੇ,

ਥੱਲੇ ਛੁੱਪਦਾ ਹੈ ।।

ਰਾਜਨੀਤੀ ਤੇ ਮਜ਼ਹਬ ਜਦ ਵੀ,

ਜਹਿਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ।

ਆਖਿਰ ਅੱਕਿਆ ਬੰਦਾ ,

ਮਾਰ ਖੰਘੂਰਾ ਥੁੱਕਦਾ ਹੈ ।।

ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਸਾਲ’ ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ

ਸਾਰਾਗੜ੍ਹੀ ਦੀ ਵਾਰ !!

ਸਾਰਾਗੜ੍ਹੀ ਦੀ ਵਾਰ !!

ਜਦ ਸਾਰਾ ਗੜ੍ਹੀ ‘ਚ ਆਣਕੇ,

ਸਿੱਖਾਂ ਚੌਕੀ ਲਈ ਬਣਾ ।

ਉੱਥੇ ਆਣ ਪਠਾਣ ਕਬਾਇਲੀਆਂ,

ਲਿਆ ਘੇਰਾ ਰਲ਼ਕੇ ਪਾ ।

ਕਹਿੰਦੇ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਓ ਗੜ੍ਹੀ ‘ਚੋਂ,

ਨਾ ਜਿੰਦਗੀ ਲਿਓ ਗਵਾ ।

ਏਥੇ ਫੌਜ ਤੁਹਾਡੀ ਆਣਕੇ,

ਹੁਣ ਸਕਦੀ ਨਹੀਂ ਬਚਾ ।।

ਸਿੰਘਾਂ ਆਖਿਆ ਅੰਦਰੋਂ ਗਰਜਕੇ,

ਸਾਨੂੰ ਸਕੇ ਨਾ ਕੋਈ ਝੁਕਾ ।

ਅਸੀਂ ਡਰੀਏ ਕਦੇ ਨਾ ਮੌਤ ਤੋਂ,

ਸਾਨੂੰ ਜੰਗ ਜੂਝਣ ਦਾ ਚਾਅ ।

ਅਸੀਂ ਪੁੱਤਰ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਦੇ,

ਨਲੂਏ ਦੇ ਧਰਮ ਭਰਾ ।

ਸਿੰਘਾਂ ਗਰਜ ਜੈਕਾਰਾ ਛੱਡਿਆ,

ਗਈਆਂ ਰਫਲਾਂ ਮੋਢੇ ਆ ।।

ਸਿੰਘਾਂ ਸਾਂਭ ਗੜ੍ਹੀ ਵਿੱਚ ਮੋਰਚੇ,

ਦਿੱਤੀ ਅੱਗ ਤੇ ਅੱਗ ਵਰ੍ਹਾ ।

ਧੂਆਂ-ਧਾਰ ਹੋਇਆ ਮੈਦਾਨ ਫਿਰ,

ਉਥੇ ਗਿਆ ਅੰਧੇਰਾ ਛਾ ।

ਇੱਕੀ ਸਿੰਘ ਲਲਕਾਰੇ ਮਾਰਦੇ,

ਮੱਥਾ ਦਸ ਹਜਾਰ ਨਾਲ ਲਾ ।

ਉੱਥੇ ਢੇਰ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੇ ਲੱਗ ਗਏ,

ਵਗੇ ਖੂਨ ਵਾਲਾ ਦਰਿਆ ।।

ਛੇ ਘੰਟੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੂਰਿਆਂ,

ਗੱਡੀ ਛੇ ਸੌ ਦਿੱਤੇ ਚੜ੍ਹਾ ।

ਸਿੰਘਾਂ ਗੋਲੀ ਸਿੱਕਾ ਮੁੱਕਦਿਆਂ,

ਸੰਗੀਨਾਂ ਲਈਆਂ ਉਠਾ ।

ਜਖਮੀ ਸ਼ੇਰਾਂ ਵਾਂਗੂ ਝਪਟਦੇ,

ਦਿੰਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਝੱਟ ਲਿਟਾ ।

ਜਿਹੜੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹੱਥੀਂ ਫੜਾਂਗੇ,

ਹੋਏ ਢੇਰ ਸਿੰਘਾਂ ਕੋਲ ਜਾ ।।

ਆਖਿਰ ਸਿੰਘ ਸ਼ਹੀਦੀ ਪਾਕੇ,

ਗਏ ਕੌਮ ਦਾ ਨਾਂ ਰੁਸ਼ਨਾ ।

ਸਿੰਘਾਂ ਜੰਗ ਲੜੀ ਚਮਕੌਰ ਜੋ,

ਮੁੜ ਚੇਤੇ ਗਏ ਕਰਵਾ ।
ਉਹਨਾਂ ਫਰਜ ਲਈ ਜਿੰਦ ਵਾਰਕੇ।
ਦਿੱਤਾ ਇਤਿਹਾਸ ਰਚਾ ।
ਕਿੱਦਾਂ ਸਿੰਘ ਸਿਰੜ ਨਾਲ ਜੂਝਦੇ,
ਗਏ ਹਾਕਮ ਨੂੰ ਦਿਖਲਾ ।।

ਸਦਾ ਅਣਖ ਹਿੰਮਤ ਦੇ ਨਾਲ ਬਈ,

ਹੁੰਦਾ ਬੇਲੀ ਆਪ ਖੁਦਾ ।

ਤਾਹੀਓਂ ਸਾਰਾਗੜੀ ਦੀ ਜੰਗ ਨੂੰ,

ਅੱਜ ਦੁਨੀਆਂ ਰਹੀ ਏ ਗਾ ।।

ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਸਾਲ’ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ)

ਪੰਥ ਦੀ ਭਾਲ !!

ਪੰਥ ਦੀ ਭਾਲ !!

ਗੁਰੂ-ਉਪਦੇਸ਼ਾਂ ਉੱਤੇ ਗੱਲ ਜਿਹੜੀ ਢੁਕਦੀ ਨਾ,

ਰਲ਼ ਬਹਿਕੇ ਪੰਥ ਕਹਿੰਦੇ ਹੱਲ ਕੋਈ ਸੁਝਾਏਗਾ ।

ਪੰਥ ਕੋਲ ਅਜੇ ਕਿਸੇ ਮਸਲੇ ਲਈ ਸਮਾਂ ਹੈ ਨਹੀਂ,

ਪਾਧੇ ਨਾਲ ਬੈਠਕੇ ਇਹ ਸਮਾਂ ਕੋਈ ਕਢਾਏਗਾ ।

ਪੰਥ ਦੇ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਟੋਟੇ ਹੋਈ ਜਾਂਦੇ ਤੁਰੇ,

ਕਿਹੜਾ ਪੰਥ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਥਾਂ ਬਿਠਾਏਗਾ ।

ਨੌਂ ਮਣ ਤੇਲ ਜਦੋਂ ਹੋਇਆ ਨਾ ਇਕੱਠਾਂ ਐਥੇ,

ਦੱਸੋ ਕਿਹੜਾ,ਕਿੰਝ,ਕਿੱਥੇ ਰਾਧਾ ਨੂੰ ਨਚਾਏਗਾ ।

ਖੋਜੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ ਜੇ ਸੱਚ ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਰੱਖੇ,

‘ਛੇਕੂ-ਸਨਮਾਨ” ਕਿਸੇ ਪੰਥ ਕੋਲੋਂ ਪਾਏਗਾ ।

ਨਾਨਕ ਨੌਵੇਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਜਿਹਨੇ ਸੀ ਕਿਵਾੜ ਭੇੜੇ,

ਨਾਨਕ ਦੇ ਸਿੱਖ ਨੂੰ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਵਡਿਆਏਗਾ ।

‘ਤੱਤ’ ਤੇ ‘ਬੰਦਈ’ ਵਾਲਾ ਪਿਆ ਜਦੋਂ ਰਫੜਾ ਸੀ,

ਆਖਦੇ ਸੀ ਪਰਚੀ ਨਾਲ ਪੰਥ ਤਰ ਆਏਗਾ ।

ਤਾਹੀਓਂ ਵੋਟ-ਪਰਚੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਪੰਥ ਲੁਕਿਆ ਜੋ,

ਲੈਕੇ ਬਹੁ-ਸੰਮਤੀ ਉਹ ਦਰਸ਼ ਦਿਖਾਏਗਾ ।

ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਪੰਥ ਨੂੰ ਕੋਈ ਗੁਰੂ-ਪੰਥ ਕਿੰਝ ਆਖੂ,

ਗੁਰੂ ਦਾ ਸਿਧਾਂਤ ਜਿੱਥੇ ਨਜਰ ਨਾ ਆਏਗਾ ।

ਲੋਕੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਓਸ ਦੇ ਲਈ ਰੱਖ ਲਓ ਇਨਾਮ ਕੋਈ,

ਜਿਹੜਾ ਖੋਏ ਪੰਥ ਜੀ ਨੂੰ ਲੱਭਕੇ ਲਿਆਵੇਗਾ ।।

ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਸਾਲ’ ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ

ਗਿਆਨ ਦੀ ਨ੍ਹੇਰੀ

ਗਿਆਨ ਦੀ ਨ੍ਹੇਰੀ !!

ਉਲਟੀ ਗੰਗਾ ਪਹੋਏ ਨੂੰ ਵਹਿਣ ਲੱਗੀ,

ਜੱਗ ਵਾਸੀ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਦੇਖਦੇ ਨੇ ।

ਅਨਪੜਾਂ ਦੇ ਘੜੇ ਹੋਏ ਡੇਰਿਆਂ ਤੇ,

ਪੜੇ-ਲਿਖੇ ਲੋਕੀਂ ਮੱਥੇ ਟੇਕਦੇ ਨੇ ।

ਸੱਚ ਧਰਮ ਤੇ ਗਿਆਨ ਦੇ ਰਲ਼ ਦੁਸ਼ਮਣ,

ਪੰਥ ਵਿੱਚੋਂ ਵਿਦਵਾਨਾ ਨੂੰ ਛੇਕਦੇ ਨੇ ।

ਜੱਗ ਜਾਣਦਾ ਲੋਕ ਗਲੀਲੀਓ ਨੂੰ,

ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਤੇ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਸੇਕਦੇ ਨੇ ।।

ਜਿਵੇਂ ਰੋਸ਼ਨੀ ਚੱਲਕੇ ਸੂਰਜ ਕੋਲੋਂ,

ਸਦਾ ਬੱਦਲਾਂ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਛੁਪ ਸਕਦੀ ।

ਤਿਵੇਂ ਸਦੀਆਂ ਦੀ ਛਾਈ ਅਗਿਆਨਤਾ ਵੀ,

ਨ੍ਹੇਰੀ ਗਿਆਨ ਦੀ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਰੁਕ ਸਕਦੀ ।।

ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਸਾਲ’ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ)

ਬਿਪਰੀ-ਜੜ

ਬਿਪਰੀ-ਜੜ !!

ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚੋਂ ਸੱਚ ਪ੍ਰਗਟਾ ਪਹਿਲਾਂ ।

ਮੱਤਾਂ ਦੇਵਣ ਨਾਲੋਂ ਖੁਦ ਅਪਣਾ ਪਹਿਲਾਂ ।।

ਜੇ ਨਾਨਕ ਦੀ ਮੁੜ ਪ੍ਰਤੀਤੀ ਪਾਉਣੀ ਹੈ,

ਬਿਪਰਨ ਦੀ ਹਰ ਰੀਤ ਨੂੰ ਮਾਰ ਮੁਕਾ ਪਹਿਲਾਂ ।

‘ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਜਹਾਜ’ ਨਾਲ ਜੱਗ ਤਰਨੇ ਲਈ,

ਬਿਪਰਾਂ ਕੀਤਾ ਹਰ ਇੱਕ ਛੇਕ ਮਿਟਾ ਪਹਿਲਾਂ ।

ਜੀਵਨ ਦੇ ਹਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਜੋ ਬੈਠੀ ਹੈ,

ਐਸੀ ਬਿਪਰੀ-ਸੋਚ ਤੋਂ ਜਾਨ ਛੁਡਾ ਪਹਿਲਾਂ ।

ਮਜਹਬਾਂ ਵਾਲੀ ਨਕਲ ਮਾਰਨੀ ਛੱਡਕੇ ਤੂੰ,

ਸੱਚ-ਧਰਮ ਦਾ ਵੱਖਰਾਪਣ ਦਿਖਲਾ ਪਹਿਲਾਂ ।

ਗੱਲੀਂ ਬਾਤੀਂ ਤੇਜ ਗੁਰੂ ਦਾ ਮਿਲਣਾ ਨਾ,

ਗੁਰੂ ਸੁਝਾਇਆ ਨਿਆਰਾ ਤਾਂ ਬਣ ਜਾ ਪਹਿਲਾਂ ।

ਜੇਕਰ ਸਿੱਖਾ ਬਿਪਰ ਤੋਂ ਹੱਡ ਛਡਾਉਣੇ ਨੇ ,

ਮਨ ਵਿੱਚ ਵਸਦੇ ਬਿਪਰ ਨੂੰ ਫੜਕੇ ਢਾਹ ਪਹਿਲਾਂ ।

ਬਾਹਰੋਂ ਲੜਿਆਂ ਬਿਪਰ ਕਦੇ ਵੀ ਮੁੱਕਣਾ ਨਾ,

ਮਨ ਵਿੱਚ ਪੱਸਰੀ ਇਸਦੀ ਜੜ ਸੁਕਾ ਪਹਿਲਾਂ ।।

ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਸਾਲ’ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ)

ਕਲਮ

ਕਲਮ !!

ਕਦੇ ਕੋਈ ਗੀਤ ਬਣਦੀ ਏ, ਕਦੇ ਤਕਰੀਰ ਬਣਦੀ ਏ,

ਕਦੇ ਹੱਕੀ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਦੀ ਕਲਮ ਤਕਦੀਰ ਬਣਦੀ ਏ ।

ਸਮੇਂ ਦੀ ਚਾਲ ਦੇ ਸਦਕੇ ਲੜਨ ਦੇ ਰੂਪ ਬਦਲੇ ਨੇ,

ਜੇਕਰ ਵਰਤਣੀ ਆਵੇ ਕਲਮ ਸ਼ਮਸ਼ੀਰ ਬਣਦੀ ਏ ।

ਭਾਵੇਂ ਕੁਝ ਲੋਕ ਲੜਦੇ ਨੇ, ਭਾਵੇਂ ਕੁਝ ਦੇਸ ਲੜਦੇ ਨੇ,

ਆਖਿਰ ਫੈਸਲਾ ਤਾਂ ਕਲਮ ਦੀ ਲਕੀਰ ਬਣਦੀ ਏ ।

ਰੋਮ ਜਲ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਨੀਰੋ ਬੰਸੁਰੀ ਚੁੱਕਦਾ,

ਉਹਦੀ ਤਰਜ ਕਿਸੇ ਕਲਮ ਦੀ ਤਾਸੀਰ ਬਣਦੀ ਏ ।

ਜਦੋਂ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਧੁਨ ਤੇ ਲਗਾਉਂਦਾ ਜੋਰ ਪਾਬੰਦੀਆਂ,

ਉਦੋਂ ਇਹ ਆਪ ਹੀ ਰਾਂਝਾ ਤੇ ਆਪੇ ਹੀਰ ਬਣਦੀ ਏ ।

ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਆਣਕੇ ਬਾਬਰ ਸਮੇਂ ਦਾ ਬਣ ਜਾਏ ਜਾਬਰ,

ਉਦੋਂ ਕੋਈ ਕਲਮ ਹੀ ਮਜਲੂਮ ਦੇ ਲਈ ਧੀਰ ਬਣਦੀ ਏ ।

ਜਦੋਂ ਵੀ ਹੱਕ ਸੱਚ ਤੇ ਧਰਮ ਦਾ ਕਤਲਿਆਮ ਹੁੰਦਾ ਏ,

ਸੁੱਤੀ ਅਣਖ ਲਈ ਕੋਈ ਕਲਮ ਤਿੱਖਾ ਤੀਰ ਬਣਦੀ ਏ ।

ਸੱਚੀ ਕਲਮ ਤਾਂ ਅਕਸਰ ਜੋ ਸੱਚੀ ਬਾਤ ਪਾਉਂਦੀ ਏ,

ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਉਥਲ-ਪੁਥਲ ਦੀ ਸੱਚੀ ਤਸਵੀਰ ਬਣਦੀ ਏ ।

ਇਕੱਲੇ ਜੋਸ਼ ਨੂੰ ਇਹ ਹੋਸ਼ ਦਾ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਏ,

ਢੇਰੀ ਢਾਉਣ ਵਾਲੇ ਲਈ ਕਲਮ ਤਦਬੀਰ ਬਣਦੀ ਏ ।।

ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਸਾਲ’ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ)