Thursday, February 17, 2011

ਬਾਣੀ ਦੇ ਲੱਗ ਜੋ ਚਰਨੀ ਜੀ

ਬਾਣੀ ਦੇ ਲੱਗ ਜੋ ਚਰਨੀ ਜੀ


ਸਾਂਧਾਂ ਅੱਗੇ ਨੱਕ ਘਸਾਕੇ,ਫੋਟੋਆਂ ਥੱਲੇ ਧੂਫ ਧੁਖਾਕੇ ।

ਛੱਡ ਦਿਓ ਲੋਕੋ ਭੇਖ ਬਣਾਕੇ,ਬੱਧਾ – ਚੱਟੀ ਭਰਨੀ ਜੀ ।

ਕਰਮ-ਕਾਂਢ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ,ਬਾਣੀ ਦੇ ਲੱਗ ਜੋ ਚਰਨੀ ਜੀ ।

ਗੁਰਬਾਣੀ ਹੈ ਸਿੱਖਿਆ ਸਾਂਝੀ,ਰਹਿ ਨਾ ਜਾਵੇ ਦੁਨੀਆਂ ਵਾਂਝੀ ।

ਮਾਨਵਤਾ ਦੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਵਾਲਾ,ਏਸੇ ਨੇ ਬਣਨਾ ਹੈ ਮਾਂਝੀ ।

ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਚੱਪੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ,ਜੀਵਨ ਕਿਸ਼ਤੀ ਤਰਨੀ ਜੀ ।।


ਬਾਣੀ ਨਾ ਵਿਓਪਾਰ ਬਣਾਓ,ਮੁੱਲ ਪਾ ਕੇ ਨਾ ਪੜ੍ਹੋ-ਪੜ੍ਹਾਓ ।

ਬਾਣੀ ਗੁਰੂ ,ਗੁਰੂ ਹੈ ਬਾਣੀ,ਇਹ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸਮਝੋ-ਸਮਝਾਓ ।

ਹੁਕਮ ਗੁਰੂ ਦਾ ਸਮਝਣ ਖਾਤਿਰ,ਸਿੱਖੋ ਆਪੇ ਪੜ੍ਹਨੀ ਜੀ ।

ਬਾਣੀ ਦੱਸੇ ਸੱਚ ਤੁਹਾਨੂੰ,ਜੀਵਨ ਲਈ ਇਹ ਸਿੱਖਿਆ ਸਾਨੂੰ ।

ਪੜ੍ਹ-ਪੜ੍ਹ ਲੋਕੀਂ ਗੱਡਾਂ ਲੱਦਦੇ,ਫਿਰ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਮੈ ਨਾ ਮਾਨੂੰ ।

ਜੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਸਫਲ ਬਣਾਉਣਾ ,ਗੁਰਮਤਿ ਧਾਰਨ ਕਰਨੀ ਜੀ ।


ਤੋਤੇ ਵਾਂਗੂ ਛੱਡੋ ਰਟਣਾਂ,ਅਮਲਾਂ ਤੋਂ ਜੇ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣਾਂ ।

ਪੜ੍ਹ ,ਸਿੱਖ ਬਾਣੀ ਧਾਰਨ ਕਰਕੇ,ਜੀਵਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪੈਣਾ ਡਟਣਾਂ ।

ਲਾਜ ਉਸੇ ਦੀ ਰੱਖਦੀ ਬਾਣੀ,ਜੋ ਆ ਜਾਂਦਾ ਸ਼ਰਨੀ ਜੀ ।।

ਕਰਮ-ਕਾਂਢ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ,ਬਾਣੀ ਦੇ ਲੱਗ ਜੋ ਚਰਨੀ ਜੀ ।।

Wednesday, February 9, 2011

ਸਹੁੰ ਖਾਈਏ ਜੀਅ ਦੀ, ਨਾਂ ਪੁੱਤ ਦੀ ਨਾਂ ਧੀ ਦੀ

ਸਹੁੰ ਖਾਈਏ ਜੀਅ ਦੀ, ਨਾਂ ਪੁੱਤ ਦੀ ਨਾਂ ਧੀ ਦੀ

ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਇਹ ਮੁਹਾਵਰਾ ਅਕਸਰ ਆਪਣੀ ਜਿਮੇਵਾਰੀ ਨਾਲ ਵਚਨਬੱਧਤਾ ਪ੍ਰਗਟਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਇਕਸੁਰਤਾ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਇੱਕ ਪਾਸੇ, ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੱਭਦੀ । ਕਈ ਵਾਰ ਇੱਕ ਹੀ ਮਿਸ਼ਨ ਤੇ ਚਲੇ ਜਾ ਰਹੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ । ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਵਿਰੋਧਤਾ ਵਾਲਾ ਅਧਾਰ ਬਣਾਕੇ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਚਲੋ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਵਿਚਾਰ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਇਸਤੋਂ ਅੱਗੇ ਯੋਗ ਹਾਲਾਤ ਵੇਖਕੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਕਰ ਲਵਾਂਗੇ । ਕਈ ਵਾਰ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪਾਰਟੀਆਂ ਵੀ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਪਰੋਗਰਾਮ ਤੇ ਏਕਤਾ ਕਰ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਆਰਜੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ।