ਅਸੀਂ ਤੇ ਓਹ !

ਡੱਗਾ !!

ਜਦ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਕਲਮ ਚੁੱਕਣ ਦੀ ਲੱਗੀ ਹੈ ।
ਕਾਗਜ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗਦਾ ਵੱਜੀ ਠੱਗੀ ਹੈ ।।
ਮਹਿੰਗੀ ਕਲਮ-ਦਵਾਤ ਵਰਤਕੇ ਦੇਖ ਲਏ,
ਚਾਨਣ ਦੀ ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਮ ਕਦੇ ਨਾ ਹੱਗੀ ਹੈ ।
ਉਮਰਾਂ ਨਾਲ ਲਕੀਰਾਂ ਹੋਈਆਂ ਸਿੱਧੀਆਂ ਨਾ,
ਕਾਲੀ ਤੋਂ ਅੱਜ ਹੋਈ ਭਾਵੇਂ ਬੱਗੀ ਹੈ ।
ਨੀਰੋ ਵਾਲੀ ਤਰਜ ਬੰਸਰੀ ਕੱਢਦੀ ਨਾ,
`ਵਾਜ ਮਾਰਦੀ ਫੂਕਾਂ ਹੋ ਗਈ ਘੱਗੀ ਹੈ ।
ਕਾਗਜ ਨੂੰ ਜਦ ਵੀ ਅੱਖਰ ਪਹਿਨਾਏ ਨੇ,
ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਆਖਿਆ ਇਹ ਤਾਂ ਬਾਂਦਰ ਝੱਗੀ ਹੈ ।
ਕੁੰਭਕਰਣ ਨੂੰ ਕਿੱਦਾਂ ਦੱਸ ਜਗਾਵਾਂਗਾ ?
ਨਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਡੱਗਾ ਤੇ ਨਾ ਡੱਗੀ ਹੈ ।।
ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਬਰਸਾਲ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ)

ਗੁਰੂ-ਭਗਤ !

ਗੁਰੂ-ਭਗਤ !

ਗੁਰ ਮਤਿ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦੇਹ ਦੀ ਮਹਾਨਤਾ ਨਾ,

ਮਾਨਤਾ ਹੈ ਇੱਥੇ ਸਦਾ ਮਨ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਦੀ ।

ਸੱਤ ਗੁਰੂ ਵਾਲਾ ਭਾਵ ਸੱਚ ਦਾ ਗਿਆਨ ਹੁੰਦਾ,

ਜਿਹੜਾ ਵਿੱਥ ਮੇਟੇ ਨਿਰੰਕਾਰ ਤੇ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ।

ਦੇਹ ਹੁੰਦੀ ਇੱਕੋ ਭਗਤਾਂ ਤੇ ਸੰਸਾਰੀਆਂ ਦੀ,

ਪਰ ਵੱਖ ਹੁੰਦੀ ਸੇਧ ਗਿਆਨ ਦੇ ਮਿਆਰ ਦੀ ।

ਗੁਰੂ, ਭਗਤਾਂ ਤਾਂ ਬੰਦਾ ਗਿਆਨ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਸੀ,

ਪਰ ਬੰਦੇ ਲੋੜ ਘੜੀ ਪੂਜਾ ਤੇ ਆਕਾਰ ਦੀ ।

ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ, ਗੁਰੂ ਹੈ ਗਿਆਨ ਜਿਹੜਾ,

ਓਹੀ ਗਿਆਨ ਰਿਹਾ, ਗੁਰੂ ,ਭਗਤਾਂ ਦਾ ਗੁਰੂ ਸੀ ।

ਛੱਡਕੇ ਵਿਚਾਰ ਲੋਕਾਂ, ਸਾਂਭਲੇ ਆਕਾਰ ਜਦੋਂ,

ਗੁਰੂ, ਭਗਤਾਂ `ਚ ਕੀਤੀ ਤੇਰ ਮੇਰ ਸ਼ੁਰੂ ਸੀ ।।

ਡਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਬਰਸਾਲ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ)