ਨਿਰਾਕਾਰ !
ਲਕੀਰ ਦਾ ਫਕੀਰ, ਬੰਦਾ, ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਬਣਦਾ ਏ,
ਦੇਖਾ ਦੇਖੀ ਬਿਨਾ ਉਹਨੂੰ, ਕੁਝ ਵੀ ਨਾ ਭਾਉਂਦਾ ਜੀ ।
ਕਰਕੇ ਦਿਮਾਗ ਬੰਦ, ਕਿਸੇ ਪਿੱਛੇ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ,
ਲੱਗਦਾ ਜੋ ਬੰਦਾ ਉਹ ਤਾਂ, ਭੇਡ ਅਖਵਾਉਂਦਾ ਜੀ ।।
ਸਾਡੇ ਗੁਰਾਂ ਸਾਨੂੰ ਸਦਾ, ਪੁੱਤ ਹੀ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹਿਆ,
ਪੁੱਤਰਾਂ ਦਾ ਭੇਡਾਂ ਹੋਣਾ, ਕਿਹੜਾ ਗੁਰੂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਜੀ ।
ਅੰਧ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਭਰ, ਭੇਡਾਂ ਹੀ ਬਣਾਵੇ ਉਹ ਤਾਂ,
ਅੱਖਾਂ ਮਿਚਵਾ ਜੋ ਸੇਵਾ, ਆਪਦੀ ‘ਚ ਲਾਉਂਦਾ ਜੀ ।।
ਥਾਂ ਥਾਂ ਝੁਕਾਉਣ ਨਾਲੋਂ, ਵਰਤੋਂ ਸਿਰਾਂ ਦੀ ਕਰ,
ਬਣਨਾ ਵਿਵੇਕੀ ਸਾਨੂੰ, ਗੁਰੂ ਹੀ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਜੀ ।
ਦੇਹ ਧਾਰੀ ਗੁਰੂ ਸਦਾ, ਦੇਹ ਨਾਲ ਜੋੜਦੇ ਨੇ,
ਗਿਆਨ ਗੁਰੂ ਸਦਾ ਗਿਆਨਵਾਨ ਹੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਜੀ ।।
ਸੂਝਵਾਨ ਹੋਕੇ ਸਿੱਖ, ਜੱਗ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਜਦੋਂ,
ਸਮਝ ਗੁਰੂ ਦੀ ਮੱਤ, ਅੱਗੇ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਜੀ ।
ਬੰਦੇ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਵਿੱਚੋਂ, ਦੇਹ ਜਦੋਂ ਪਾਸੇ ਹੁੰਦੀ,
ਨਿਰਾਕਾਰ ਰੱਬ ਉਦੋਂ, ਸਮਝ `ਚ ਆਉਂਦਾ ਜੀ ।।
ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਬਰਸਾਲ’ (ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ)
